மார்ச் 17 : நற்செய்தி வாசகம்

இறந்தோரை தந்தை எழுப்பி, அவர்களை வாழவைப்பதுபோல மகனும் தாம் விரும்பியவர்களை வாழவைக்கிறார்.

யோவான் எழுதிய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 5: 17-30

அக்காலத்தில்

இயேசு யூதர்களிடம், “என் தந்தை இன்றும் செயலாற்றுகிறார்; நானும் செயலாற்றுகிறேன்” என்றார். இவ்வாறு அவர் ஓய்வுநாள் சட்டத்தை மீறியதோடு நில்லாமல், கடவுளைத் தம் சொந்தத் தந்தை என்று கூறித் தம்மையே கடவுளுக்கு இணையாக்கியதால் யூதர்கள் அவரைக் கொல்ல இன்னும் மிகுந்த முயற்சி செய்தார்கள்.

இயேசு அவர்களைப் பார்த்துக் கூறியது: “மகன் தாமாக எதையும் செய்ய இயலாது; தந்தையிடம் தாம் காணும் செயல்களையே செய்ய இயலும். தந்தை செய்பவற்றை மகனும் அவ்வாறே செய்கிறார் என நான் உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். தந்தை மகன் மேல் அன்புகொண்டு தாம் செய்யும் அனைத்தையும் அவருக்குக் காட்டுகிறார்; இவற்றைவிடப் பெரிய செயல்களையும் அவருக்குக் காட்டுவார். நீங்களும் வியப்புறுவீர்கள்.

தந்தை இறந்தோரை எழுப்பி அவர்களை வாழ வைப்பதுபோல மகனும் தாம் விரும்பியவர்களை வாழ வைக்கிறார். தந்தை யாருக்கும் தீர்ப்பு அளிப்பதில்லை. தமக்கு எல்லாரும் மதிப்புக் கொடுப்பதுபோல மகனுக்கும் மதிப்புக் கொடுக்க வேண்டுமெனத் தீர்ப்பு அளிக்கும் அதிகாரம் முழுவதையும் அவர் மகனுக்கு அளித்துள்ளார். மகனை மதியாதவர் அவரை அனுப்பிய தந்தையையும் மதிப்பது இல்லை.

என் வார்த்தையைக் கேட்டு என்னை அனுப்பியவரை நம்புவோர் நிலைவாழ்வைக் கொண்டுள்ளனர். அவர்கள் தண்டனைத் தீர்ப்புக்கு உள்ளாக மாட்டார்கள்; ஏற்கெனவே சாவைக் கடந்து வாழ்வுக்கு வந்துவிட்டார்கள் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். காலம் வருகிறது; ஏன், வந்தேவிட்டது. அப்போது இறைமகனின் குரலை இறந்தோர் கேட்பர்; அதைக் கேட்போர் வாழ்வர் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். தந்தை, தாம் வாழ்வின் ஊற்றாய் இருப்பதுபோல, மகனும் வாழ்வின் ஊற்றாய் இருக்குமாறு செய்துள்ளார். அவர் மானிடமகனாய் இருப்பதால், தீர்ப்பு வழங்கும் அதிகாரத்தையும் தந்தை அவருக்கு அளித்துள்ளார்.

இதுபற்றி நீங்கள் வியப்புற வேண்டாம். காலம் வருகிறது; அப்போது கல்லறைகளில் உள்ளோர் அனைவரும் அவரது குரலைக் கேட்டு வெளியே வருவர். நல்லன செய்தோர் வாழ்வு பெற உயிர்த்தெழுவர்; தீயன செய்தோர் தண்டனைத் தீர்ப்புப் பெற உயிர்த்தெழுவர். நானாக எதுவும் செய்ய இயலாது. தந்தை சொற்படியே நான் தீர்ப்பிடுகிறேன். நான் அளிக்கும் தீர்ப்பு நீதியானது. ஏனெனில் என் விருப்பத்தை நாடாமல் என்னை அனுப்பியவரின் விருப்பத்தையே நாடுகிறேன்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

———————————————————-

I எசாயா 49: 8-15

II யோவான் 5: 17-30

“நான் உன்னை மறக்கவே மாட்டேன்”

மகனுக்காகத் துடித்த தாய்:

ஆபிரகாம் லிங்கன் அமெரிக்க அதிபராக இருந்த நேரமது. ஒருநாள் அவர், இராணுவத்தில் பணியாற்றிய ஓர் உயரதிகாரியை வெள்ளை மாளிகைக்கு அழைத்தார். அவரோ ‘அதிபர் தனக்கு உயரிய விருது கொடுக்கப்போகிறார்’ என்று நினைத்துக்கொண்டு வெள்ளை மாளிகைக்கு வந்தார். வந்தவரை அன்போடு வரவேற்ற ஆபிரகாம் லிங்கன், வழக்கமான விசாரிப்புகளுக்குப் பின், “உங்களுடைய (விதவைத்) தாய் எப்படி இருக்கின்றார்?” என்றார். இராணுவ அதிகாரியோ, “அவர் மிகவும் நன்றாக இருக்கின்றார்?” என்றார். “அவர் மிகவும் நன்றாக இருக்கின்றார் என்று உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்… கடிதம் மூலம் தெரிந்துகொண்டீர்களா?” என்றார் ஆபிரகாம் லிங்கன். அதற்கு அந்த இராணுவ அதிகாரியிடமிருந்து பதில் எதுவும் வரவில்லை.

அப்பொழுது ஆபிரகாம் லிங்கன் அவரிடம், “நீங்கள் இறந்துவிட்டதாகவும், உங்களுடைய உடல் எனக்குக் கிடைக்குமா என்றும் கேட்டு, அவர் எனக்குக் கடிதம் எழுதியிருக்கின்றார். ஆகையால், நீங்கள் உயிரோடுதான் இருக்கின்றீர்கள் என்று உங்கள் தாய்க்கு ஒரு கடிதம் எழுதுங்கள்” என்றார். அதன்பிறகு இராணுவ அதிகாரி தன் தவற்றை உணர்ந்து, தன் தாய்க்குக் கடிதம் எழுதினார்.

இந்த உலகத்தில் நம்மை விட்டுவிலகாத சொந்தம் தாய்தான். அவர் தன் பிள்ளையை ஒருபோதும் மறப்பதில்லை; ஆனால், இன்றைய இறைவார்த்தை மூலம் ஆண்டவர், தாய் மறந்தாலும், நான் உன்னை மறக்கவே மாட்டேன் என்கிறார். அதைக்குறித்து நாம் சிந்திப்போம்.

திருவிவிலியப் பின்னணி:

பாபிலோனியர்களால் நாடுகடத்தப்பட்ட யூதா நாட்டினர் அன்னிய மண்ணில் அடிமைகளாக வாழ்ந்தார்கள். இந்நிலையில் அவர்கள், ஆண்டவர் தங்களைக் கைநெகிழ்ந்துவிட்டார், மறந்துவிட்டார் என்று அழுதுபுலம்பினார்கள். அப்பொழுதுதான் கடவுள் அவர்களிடம், “பால் குடிக்கும் தன் மகவைத் தாய் மறப்பாளோ…? இவர்கள் மறந்திடினும், நான் உன்னை மறக்க மாட்டேன்” என்கின்றார். ஆண்டவரின் இவ்வார்த்தைகள் அவரது தாயன்பை நமக்கு எடுத்துக்கூறுகின்றன. “தாய் தன் பிள்ளையைத் தேற்றுவதுபோல் நான் உங்களைத் தேற்றுவேன்” (எசா 66: 13) என்ற வார்த்தைகளும் நமக்கு இதையே உணர்த்துகின்றன.

இவ்வாறு ஒரு தாயைப்போன்று தன் பிள்ளைகளை ஆண்டவர் மறவாமல் இருக்கின்றார் என்பதற்குச் சான்றாக, நற்செய்தியில் இயேசுகூறும், “என் தந்தை இன்றும் செயலாற்றுகின்றார்; நானும் செயலாற்றுகின்றேன்” என்ற வார்த்தைகள் இருக்கின்றன. கடவுள் இன்றும் செயலாற்றுகின்றார் எனில், அவர் நம்மை மறக்கவில்லை என்பதே உண்மை. எனவே, நம்மை மறவாத கடவுளுக்கு உண்மையாய் இருந்து, அவர் வழியில் நடப்போம்.

சிந்தனைக்கு:

 கடவுளை நாம் மறந்தாலும், அவர் நம்மை மறவார் (எசா 44: 21).

 கடவுளின் பேரன்பு எந்நாளும் உள்ளது (திபா 52: 1).

 கடவுள் ஒருபோதும் நம்மை விட்டு விலக மாட்டார் (எபி 13: 5)

இறைவாக்கு:

‘இதோ உலக முடிவுவரை எந்நாளும் நான் உங்களோடு இருக்கிறேன்’ (மத் 28: 20) என்பார் இயேசு. எனவே, நம்மோடு இறுதிவரைக்கும் உடனிருக்கும் கடவுளின் உடனிருப்பை உணர்ந்து, அவர் வழிநடந்து, இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.