தேவமாதாவின் வணக்கமாதம் மே 06

தேவமாதா தம்மைக் காணிக்கையாக சர்வேசுரனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்ததின் பேரில்

1. பரிசுத்த கன்னிமாமரியாள் சிறு வயதில் தம்மை ஒப்புக்கொடுத்தார்கள்.

தேவமாதா செய்ததானது சுகிர்த பக்தி முயற்சிகளால் நிறைந்திருக்கிறது மல்லாமல், சகல புண்ணியங்களுக்கும் மாதிரிகையாகவும் இருக்கிறது. அவர்கள் குழந்தையாயிருக்கும்போது, இதோ! அதிசயமான வர்த்தமானம் அவர்களிடத்தில் நடந்தது. அதென்ன வென்றால், மூன்று வயதில் அவர்கள் சர்வேசுரனுடைய தேவாலயத்துக்குச் சென்று தேவ ஊழியம் செய்வதற்குத் தன்னை கொடுக்கப்போகிற வார்த்தைப்பாட்டையும் வேண்டிய வருத்தத்தையும் ஒரு பொருட்டாக எண்ணாமல் தன்னை சர்வேசுரனுக்கு ஒப்புக்கொடுக்க வேண்டுமென்ற காரணத்தினால் தேவபக்தியினாலும் தூண்டப்பட்டு தாமதப்படாமல் தடங்கல் எல்லாவற்றையும் நீக்கி தான் நினைத்ததை நிறைவேற்றத் துளார்ந்தார்கள். அப்படியே மூன்று வயதில் தேவமாதா தன்னைச் சர்வேசுர ணுக்கும் காணிக்கையாக ஒப்புக் கொடுக்கத் துணிந்ததைப் பார்க்கும்பொழுது, தேவ கற்பனைகளை அனுசரிக்கிறதில் உங்களுக்குள் சோம்பலும் தேவ சித்தத்தின்படி நடக்கிறதில் நீங்கள் செய்யும் தாமதமும் சர்வேசுரனுக்கு எவ்வளவு அருவருப்பாயிருக்குமென்று அறிந்து, ஆண்டவருக்கு உங்களை ஒப்புக்கொடுக்கிறதற்கு நேரிடும் சகல விக்கினங்களையும் தவிர்க்கும்படியாக விவேகமுள்ள கன்னிமாமரியாயைப் பார்த்து வேண்டிக் கொள்வீர்களாக.

2. முழுவதும் தம்மை ஒப்புக்கொடுத்தார்கள்.

தேவமாதா பாலவயதில் சர்வேசுரனுக்குத் தன்னை ஒப்புக் கொடுக்கிற சமயத்தில் முழுதும் உத்தம விதமாய் ஒப்புக்கொடுத்துத் தன்னிடத்தில் உள்ள அனைத்தையும் தானம் செய்து தனது சரீரத்தையும் ஆத்துமத்தையும் சர்வேசுரனுக்குக் கையளித்தார்கள். ஆயினும் அவர்களுக்குண்டானவைகள் எல்லாவற்றையும் அளிக்க ஆசைப்படுவார்கள். ஆனால் ஓர் மனதைக் கொண்டிருப்பதால் அதைக் கொடுக்கிற வேளையில் அவர்கள் அனுபவித்த சந்தோஷமும் பக்திப் பற்றுதலுள்ள உணர்ச்சியும் இவ்வளவென்று சொல்லவும் கருதவும் முடியாது. நீங்கள் அதை நினைக்கிற பொழுது ஓர் காரியம் அறிய வேண்டியது அவசியம். ஒருவன் சர்வேசுரனுக்குத் தன்னை ஒப்புக் கொடுக்கிறதில் அரைகுறையாய்க் கொடுத்தால் அவருக்கு அவ்வளவு பிரியப்படாமல் இருக்கிறதும் தவிர, தனக்கு வரக்கூடிய ஞானப் பலனையும் குறைத்துக் கொள்வான். சர்வேசுரன் நமது இருதயத்தின் முழு சிநேகத்துக்கும் உரியவராக இருக்கிறதினால் நமது முழு இருதயத்தையும் முழு சிநேகத்தையும் அவருக்குக் கொடுக்க வேண்டும்.

3. தேவமாதா தம்மை ஒப்புக்கொடுத்தார்கள்.

தன்னை எப்பொழுதும் சர்வேசுரனுக்கு ஒப்புக் கொடுத்தார்கள். அதெப்படியென்றால் : மனிதரிடத்தில் காணப்படுகிற நிலையற்ற தன்மையும் சமயத்துக்கு சமயம் ஏற்படும் மாறுங்குணமும் கன்னிமரியாயிடத்தில் ஒருக்காலும் காணப்படவில்லை. அவர்கள் நன்னெறியில் நடக்கத் தொடங்கின நாள் முதற் கொண்டு ஒரு போதும் பின் வாங்காமல் நாளுக்கு நாள் ஞான சுறுசுறுப்போடும் பக்திப் பற்றுதலோடும் பிரமாணிக்கத்தோடும் நடக்கப் பிரயாசைப்பட்டார்கள். மனிதரோவெனில் தேவமாதா காட்டின புண்ணிய மாதிரிகையைக் கண்டு பாவியாகாமல், நன்னெறியில் ஒரு நாள் நடந்து மறு நாள் விட்டுவிட்டு, பாவம் செய்யமாட்டோமென்று அன்று பண்ணின் பிரதிக்கினையை அன்றுதானே மறந்து, தினந்தினம் சர்வேசுரனுக்குத் துரோகிகளாய் நடப்பது அவர்களுக்கு வழக்கமாயிருந்தது.

இத்தகைய வழக்கம் சர்வேசுரனுக்கு ஏற்காதென்று நீங்கள் நிச்சயித்து அவருக்குச் செய்த துரோகங்களை வெறுத்து உறுதியான பிரதிக்கினை செய்து புண்ணிய வழியில் கெட்டியான மனதோடு நடக்கப் பிரயாசைப் படுவீர்களாக.

செபம்.

பரிசுத்த கன்னிமாமரியாயே, மூன்று வயதில் தேவாலயத்துக்குச் சென்று சர்வேசுரனுக்கு உம்மை ஒப்புக்கொடுத்தீரே. நான் உம்மைச் சிநேகித்து உமக்கு ஊழியம் செய்வதற்கு என்னை உமக்கு ஒப்புக்கொடுக்க வேண்டுமென்ற ஆசையை ஏற்றுக்கொள்ளும். திவ்விய கன்னிகையே! சர்வேசுரனுக்குப்பிறகு உம்மையன்றி எனக்கு வேறு தஞ்சமும் அடைக்கலமும் நம்பிக்கையுமில்லை என அறிந்து இன்று முதல் எப்பொழுதும் என் தாயாகவும், என்னை இரட்சிக்கிறவர்களாகவும் நான் உம்மை தெரிந்து கொண்டு என்னை முழுவதும் உமக்கு ஒப்புக் கொடுக்கிறேன். என் மனது, புத்தி, நினைவு; கிரிகை, ஜீவியம் முதலானவைகளையும் என்னிடத்திலுள்ள யாவையும் உமக்குக் கையளிக்கிறேன். நீர் இராக்கினியாக இருந்து என் ஆத்துமத்தை நடத்தியருளும்.

அர்ச். பெர்நந்து தேவமாதாவை நோக்கி வேண்டிக்கொண்ட செபம்.

மிகவும் இரக்கமுள்ள தாயே! உம்முடைய அடைக்கலமாக ஓடிவந்து உம்முடைய உபகார சகாயங்களை இரந்து உம்முடைய மன்றாட்டுக்களின் உதவியைக் கேட்ட ஒருவனாகிலும் உம்மால் கைவிடப்பட்டதாக ஒருபோதும் உலகில் கேள்விப்பட்டதில்லையென்று நினைத்தருளும். கன்னியருடைய இராக்கினியான கன்னிகையே! தயையுள்ள தாயே! இப்படிப்பட்ட நம்பிக்கையால் ஏவப்பட்டு உம்முடைய திருப்பாதத்தை அண்டி வருகிறேன். பெருமூச்செறிந்தழுது பாவியாகிய நான் உமது தயாளத்துக்குக் காத்துக் கொண்டு உமது சமூகத்திலே நிற்கிறேன். அவதரித்த வார்த்தையின் தாயே என் மன்றாட்டைப் புறக்கணியாமல் தயாபரியாய்க் கேட்டுத் தந்தருளும். ஆமென்.

ஜென்மப் பாவமில்லாமல் உற்பவித்த அர்ச்சியசிஷ்ட மரியாயே! பாவிகளுக்கடைக்கலமே! இதோ உமது அடைக்கலமாக ஒடி வந்தோம். எங்கள் பேரில் இரக்கமாயிருந்து எங்களுக்காக உம்முடைய திருக்குமாரனை வேண்டிக்கொள்ளும்.