மறையுரைச் சிந்தனை (நவம்பர் 17)

மனந்தளராமல் இறைவனிடம் மன்றாடுவோம்!

ஒரு மனிதன் ஒரு நாள் இரவு தனது அறையில் தூங்கிக்கொண்டிருந்தான். அப்போது ஒரு சத்தம் கேட்டு விழித்தவன், அறை முழுவதும் தங்கநிற ஒளி பரவியிருப்பதைக் கண்டான். அவன்முன் கடவுள் தோன்றினார். கடவுள், “உனக்கொரு முக்கியமான வேலையைத் தர இருக்கிறேன். அதைச் சரியாகச் செய்வாயா?” என்று கேட்டார். மனிதன் அவர் முன் மண்டியிட்டு, “நீங்கள் சொல்வது எதுவாகினும் நான் செய்வேன்” என்றான்.

உடனே கடவுள் அவன் வீட்டின் முன்னிருந்த ஒரு பெரிய பாறையைக் காட்டி, “இந்தப் பாறையை நீ உன்னால் முடிந்தவரை தள்ளவேண்டும்” என்று கூறி மறைந்தார். அன்றிலிருந்து அவன் தினமும் கடமையுணர்ச்சியுடன், அந்தப் பாறையை முடிந்த அளவு தள்ளினான். தினமும் காலையிலிருந்து இரவு வரை தனது தோளை அந்த கரடு முரடான பாறையில் கொடுத்துத் தள்ளினான். இதனால் ஒவ்வொரு இரவும் அவன் படுக்கைக்குத் திரும்பும்போது அவனது உடலெல்லாம் வலிக்கும். மனம் சோர்விற்றிருக்கும். பாறை மட்டும் சிறிதுகூட அசைந்திருக்காது.

எவ்வித பலனுமின்றி நம் உழைப்பு வீணாகிறதே என்று மனம் புழுங்கினான். அவனது மனம் சந்தேகிக்கத் தொடங்கியதும் சாத்தான் இதுதான் சமயமென்று உள்ளே வந்தது. அது அவனிடம், “நீ இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டும் எந்தப் பயனுமில்லையே. நீ ஏன் இந்தப் பணியைச் செய்து சாகவேண்டும்?. சும்மா செய்வதுபோல் நடி அது போதும்” என்றது. மனம் சலனமடைந்ததால் அவனும் அதுதான் சரியென்று எண்ணினான். ஆனாலும் அவன் நேர்மையாளன். அதனால் அவன் கடவுளிடமே நேராக இதைக் கூறிவிட வேண்டுமென்று முடிவெடுத்தான். உடனே கடவுளை எண்ணி வேண்டினான்.

கடவுள் அவன் முன் தோன்றியவுடன், “ஐயனே! நான் எவ்வளவோ முயன்றும் என்னால் இந்தப் பாறையைக் கடுகளவு கூட நகர்த்த முடியவில்லை. நான் தோல்வியுற்றேன். என்னால் நீங்கள் கொடுத்த வேலையை முடிக்க முடியவில்லை. என்னை மன்னியுங்கள்” என்று புலம்பினான்.

கடவுள் கருணையுடன், “மனிதனே! நீ எனக்கு சேவை செய்ய வேண்டுமென்று கூறினேன். நீயும் அதற்கு ஒத்துக்கொண்டாய். இதைப் பாறையை உன் பலம்கொண்ட மட்டும் தள்ளவேண்டுமென்று கூறினேன். நீயும் செய்தாய். உன்னை நான் பாறையை நகர்த்த வேண்டுமென்று சொல்லவில்லை. தள்ளவேண்டுமென்றுதான் கூறினேன். நீயும் உமது கடமையை சரியாகத்தானே செய்திருக்கிறாய். பின் ஏன் உனக்கிந்த கலக்கம்?. இது வீண் முயற்சியென்று கலங்குகிறாயா? உனது தோள்களைப் பார். உறுதியாக ஆகியிருக்கின்றன. உனது மார்பு. இடுப்பு, கால்களெல்லாம் வலிமையாகியிருக்கின்றன. தொடர்ந்து தள்ளியதால் நீ மிகப்பெரிய பலசாலியாகியிருக்கிறாய். நீ நம்பிக்கை உள்ளவன். மன உறுதி படைத்தவன். இப்போது பலசாலியாகவுமிருக்கிறாய். உன்னால் இனி வாழ்வில் எதையும் வெற்றிகொள்ள இயலும். இப்போது உனக்கான நான் இந்தப் பாறையை நகர்த்துகிறேன்” என்று சொல்லி நகர்த்தினார். பாறை மிக எளிதாக நகர்ந்தது.

வாழ்வில் நாம் மேற்கொள்கின்ற எந்தக் காரியமாக இருந்தாலும் அதை மனந்தளராமல் செய்தால், ஒருநாள் வெற்றி கைகூடும் என்ற உண்மையை எடுத்துச் சொல்லும், இந்தக் கதை மிகவும் அற்புதமானது.

நற்செய்தி வாசகத்தில், ஆண்டவர் இயேசு நாம் மனந்தளராமல் இறைவனிடம் மன்றாட வேண்டும் என்பதற்காக ‘கைம்பெண், நேர்மையற்ற நடுவர் உவமையைப் பற்றிப் பேசுகின்றார். யூத சமூகத்தில் பெண்களின் நிலை மிகவும் பரிதாபத்திற்கு உரியது. உவமையில் வருகின்ற பெண்ணோ, வெறும் பெண் மட்டும் கிடையாது, கைம்பெண் அதுவும் ஏழைக் கைம்பெண். அப்படிப்பட்டர் நேர்மையற்ற நடுவரிடமிருந்து நீதி பெறுவது என்பது ரொம்பவே இயலாத காரியம். அந்த நடுவர், கைம்பெண்ணின் வழக்கை தீர்த்து வைக்க லஞ்சம் கேட்டிருக்க வேண்டும். லஞ்சம் கொடுக்கின்ற அளவுக்கு கைம்பெண்ணின் பொருளாதார சூழல் ஒத்துவராமல் இருந்திருக்க வேண்டும். இப்படிப்பட்ட சூழலில்தான் அந்தப் கைம்பெண் தனக்குக் நீதி கிடைக்கவேண்டும் என்பதற்காக நேர்மையற்ற நடுவரிடம் வேண்டுகிறார். கடைசியில் அந்த நடுவர் கைம்பெண்ணின் நச்சரிப்பு தாங்காமல் அவருக்கு நீதி வழங்குகின்றார்.

இயேசு இந்த உவமையைச் சொல்லிவிட்டு, ‘நேர்மையற்ற நடுவரே இப்படிச் செய்தாரெனில், தம்மை நோக்கி அல்லும் பகலும் மன்றாடுவோருக்கு கடவுள் இரங்கமாட்டாரா?’ என்று கேட்கின்றார். ஆண்டவராகிய கடவுள் தன்னை நோக்கி யாராரெல்லாம் மனந்தளராது மன்றாடுகிரார்களோ, அவர்களுக்குத் தக்க கைம்மாறு அளிப்பார் என்பது உறுதி.

ஆகவே, நாம் இறைவனிடத்தில் மனந்தளராது மன்றாடுவோம், அதன்வழியாக இறையருள் நிறைவாய் பெறுவோம்.

Source: New feed